Foto: Ayelt van Veen, Unsplash

IMA TIH NEKIH POGLEDA
što se uvijek zaustave na odijelu i ne usude se zagrebati dublje
iza lica, iza kose, iza košulje
tamo ispod kože
ne mogu, Ili ne žele…
Zagrebali bi i sebe

Ima tih nekih pogleda koji tuđe požele
pa se kaju il’ ne kaju
Ili onih koji kazuju više od riječi kad se sretnu iza leđa
Kad pogled više od riječi vrijeđa
Pogledi mrznu, griju, uzimaju i daju

Ima tih nekih koji dodirnu dušu
koji se radosno smiju
kad duša u bojama gleda
Ima tih nekih pogleda koji upale svjetlo u oku
A od nekih gasne
Neki se vraćaju a neki bježe
Svi nešto žele, nekamo teže

Ima pogleda koji ne lažu i koji lažu
I onih koji plaču i koji se smiju
preplašenih, prkosnih
koji osjećaju, koji se ne boje
sve što žele ili ne žele, kažu
Ima i onih koji tajne kriju
Ima pogleda nježnih, blagih, blažih
A i onih koji ne vide nikog osim sebe

Ima tih nekih koji govore: „Dođi ne boj se.” Koji se susreću, koji traju
A i onih koje govore: „Okani me se, dosta mi je…tebe…svega”
I za trenutak zagrle, ruku pruže
umah oproste
Ima onih koji dosadu kriju a i tugu, beznađe i koji traže ispruženu ruku
I onih koji zlu ćud drže
Iz nekih zrači milost nakon pada i u padu
u svemu vide smisao, ljepotu
vraćaju nadu

Ili one što se s dna uspinju ka vrhu i one što ih prate
Znamo i one kad odlaze i kad se s puta vrate
Koje je boje tada duša…
…kad k Nebu upire pogled…

Ima tih nekih što propituju
pogleda radoznalih dječjih i
u njima raširene ruke, povjerenje,
bezbroj nekih bića krilatih što ih samo djeca vide kad nam se smiješe
Ima tih nekih što pjevaju, plešu, grle
koji se smiju i plaču drugačije
Vele: „Oči su prozori duše”
A pogledi?
Pogledi sve govore
Marina

Za Book.hr priredila A. P.